کشاورزی و دامداری
کشاورزی در بیش تر نقاط استان به صورت سنتی انجام شده و مراحل مختلف آن از کاشت، داشت و برداشت با استفاده از اصول و روش های ابتدایی و سنتی صورت می گیرد. مهم ترین محصول کشاورزی استان، گندم است. در این استان امکانات بالقوه فراوانی برای توسعه و گسترش دام داری و دام پروری وجود دارد و هم اکنون نیز بخش مهمی از درآمد و حتی اشتغال مردم استان ایلام در بخش کشاورزی متمرکز شده است. آب و هوای متنوع، وجود کوهستان ها، جنگل ها و مراتع نسبتا سرسبز و انواع گل و گیاه در بهار و تابستان و وجود مناطق گرمسیری و سردسیری در کنار هم بهترین شرایط را برای پرورش زنبور عسل فراهم آورده است.
۲-۱۸ صنایع و معادن
بخش صنعت سهم ناچیزی از اشتغال را نسبت به بخش خدمات و کشاورزی به خود اختصاص داده است. صنعت استان ایلام بیش تر در صنایع خانگی و کارگاهی خلاصه می شود. زمانی منابع معدنی استان منحصر به منابع رسوبی بوده ولی هم اکنون منابع نفت و گاز نیز در این منطقه شناسایی شده است.استان ایلام منطقه ای عشایر نشین است و به همین دلیل از صنایع دستی پر رونقی نیز برخوردار است. مهم ترین صنایع دستی استان عبارتند از: فرش کرک، ابریشم، گلیم گل برجسته، جاجیم، نمد، فرنجی، قتره و صنایع چوبی. از دیگر صنایع دستی ایلام می توان به سیاه چادر، رسن، گیوه که با توجه به فراوانی مواد اولیه مانند پشم و موی بز تولید آن ها از گذشته های دوررایج بوده, اشاره نمود. استان ایلام همانند سایر مناطق ایرانی دارای سوغاتی های محلی خاص خود است که مهم ترین آن ها عبارتند از: سقز محلی (صمغ درخت بنه)، شیرینی بژی بر ساق، شیرینی گمگه، حلوای کله کنجی، روغن حیوانی معروف به روغن کرمانشاهی.
۲-۱۹ موقعیت جغرافیایی و تقسیمات سیاسی استان
در سال ۱۳۴۳ به فرمانداری کل تبدیل شد ودر سال ۱۳۵۳ به دلایل سیاسی – مرزی – اداری به صورت یک استان درآمد.استان ایلام مشتمل بر ۷ شهرستان، ۱۷ بخش و ۳۶ دهستان است.
استان ایلام با مساحتی برابر با ۱۹۰۴۵ کیلومتر مربع در جنوبغربی کشور واقع شده که ۲/۱ درصد مساحت کل کشور را تشکیل میدهد. بر اساس آمارگیری عمومی نفوس مسکن در سال ۷۵ این استان دارای ۴۸۷۸۸۶ نفر جمعیت، ۷ شهرستان ۱۷ بخش و ۳۶ دهستان است. که از نظر اقلیمی دارای دو اقلیم نیمه مرطوب سرد در شمال با متوسط بارندگی ۶۳۹ میلیمتر و بیابانی گرم با متوسط بارندگی ۲۰۰ میلیمتر در جنوب استان میباشد. قسمتهای شمالی استان عمدتا کوهستانی بوده و سلسله جبال زاگرس به صورت رشتهکوههای موازی در امتداد چینخوردگیها، درههای نسبتا کمعرض و ارتفاعات متوالی را به وجود آورده است در قسمتهای جنوبی استان کبیرکوه، حوزههای آبریز رودخانههای کوچکی را در دامنههای جنوبی خود ایجاد کرده که در نهایت به دشتهایی منتهی میگردند البته این دشتها در شهرستان دهلران وسیعتر میباشند.
شهرستان ایلام به مرکزیت شهر ایلام و در سال ۱۳۰۸ شمسی در خاور و شمال خاوری ده بالا و در منطقهای که حسین آباد (منسوب به حسین قلی خان والی) نامیده میشد و در جوار ساختمانهای به جا مانده از والی ، بنا گردید و با به توجه به سابقهی تاریخی منطقه و تصویب فرهنگستان ایران، ایلام نامیده شد.دیوارههای سنگی و دامنههای جنگلی کوههای مانشت، سیوان، شلم و سیاه کوه، به شکل دژی وسیع شهر و دشتهای اطراف آن را برگرفته است.
شهر ایلام در مرکز جغرافیایی استان قرار نگرفته است. از این رو، موقعیت آن تا حدودی که اهمیت ارتباطی و تجارتی آن را محدود میکند، به طوریکه محصولات بخشها و روستاهای دور دست به استانهای دیگر صادر میشود.
اما ایجاد شبکهی راهها و اتصال مراکز شهری به ایلام مخصوصاً نزدیکی با مرزبا وجود آب و هوایی نسبتاً مناسب و مساعد، مرکزیت سیاسی، وجود مؤسسات رفاهی و… به آن موقعیتی ویژه، داده است.
بخش مرکزی ایلام دارای دهستانهای میشخاص و حومه ۳۶ روستاست. توتون از مهمترین محصولات دهستان میشخاص است. چوار، یکی از بخشهای شهرستان ایلام در ۱۸ کیلومتری شهر ایلام و بر سر راه اصلی ایلام – ایوان – اسلام آباد غرب قرار گرفته است (www.tebyan.net). زهره حضرتی، ۱۳۸۸)
۲-۲۰ زبان و گویش های مختلف ایلام
زبان کردی و گویش های آن
زبان کردی یکی از زبانهای هند و ایرانی است که زبان شناسان آن را در زمره زبانهای ایرانی شمال غربی قرار داده اند. آن چه که امروزه کردی نامیده می شود در واقع گویش های مختلفی است که گاه اختلاف آنها چنان زیاد است که گویشوران سخن همدیگر را در نمی یابند،اما اگر دقیق مورد مطالعه قرار گیرند مشخص
متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید: